Cennetten Bir Gün*

Kurumuş sarı yapraklar... Hepsi birer tiyatro sahnesi sanki.
Cristine iki yanını meşe ağaçlarındaki sararmış yaprakların süslediği patikada ilerlerken, çamurdan geçilmez botlarına aldırmamaya çalışarak hızını kesmeden ilerledi. Evet, ekim olduğu ve bu ayın resmen kış mevsimine girdiği bir kesindi fakat, havada kesinlikle bir güz meltemi vardı ve her şiddetlenişinde Cristine'in yanağını okşuyordu. Güneş, batmak üzere denebilirdi, oysa saat daha beş bile olmamıştı, en azından birşeyler hala ekim ayında olduğumuzu hatırlatıyor, diye düşündü. En sonunda üzerindeki tatlı yorgunluğa yenik düşerek bir ağacın önünde durdu, kızarmış dolgun elmalarından birini kopararak ağacın altına çöktü ve gürültülü, sulu bir ısırık aldı. Bu tatlı hava kesinlikle onun uykusunu getirmişti, üstelik ilginç bir şekilde havada frambuaz kokusu vardı. Tatlı kokuları severdi, aynı şu an üstündeki Havuçlu Kek kokan parfümü gibi.
Öhm, aslında havuçlu kek onun bu kokuya verdiği tanımdı, Cristine'in aklına birden Starbucks'da satılan havuçlu keklerin lezizliği geldi. Sırıtarak dudağını yaladı ve yarım kalmış elmasını yere bırakarak dalgın dalgın yaklaşık 6-7 metre ötesindeki gölü izlemeye başladı. Güneş vurduğunda, dingin dalgalar aynı serili, altın bir yorgan gibi görünüyordu...