Quidditch Aşkı

Konu: Quidditch Aşkı Çarş. Eyl. 29, 2010 3:24 am

&

Eva Jenny Olivia Delmira Etta Heloise

Kurgu:Hogwartstaki ilk günlerinden beri en iyi arkadaş olan ikili okul malzemeleri almak için Diagon yoluna giderler.Birbirlerinden habersiz Quidditch Malzemelerine kapılıp gitmişken iki sarsuk kızın çarpışmasıyla okuldan sonraki tüm yazın hasreti ortaya çıkar ve belalı ikili yeniden kavuşur.

Zaman:Okulların açılmasına kısa bir süre kalmıştır.Diagon yolu pek çok öğrenciye ev sahipliği etmektedir.Hava hafif rüzgarlı ve nemlidir.

Konu: Geri: Quidditch Aşkı Çarş. Eyl. 29, 2010 3:48 am

"Anne söylenmeyi keser misin ? Sadece on dakikalığına uğrayacağım" dedim sinirli bir şekilde.Annem bana ben seni bilmez miyim gibilerinden bir bakış attı.Anneme hiç aldırmadan Diagon yolundaki favori dükkanıma adımımı attım.Kapıyı açarken benimle beraber içeri giren rüzgar hafifçe saçımı havalandırdı ve yeni cilanlanmış Quidditch süpürgesinin enfes kokusu burnuma doldu.Tüm o iğrenç alışverişten sonra kaslarımın rahatladığını hissederek hafif bir iç çektim ve tahta döşemede dikkatlice ilerledim.Tek bir objeye bile bakmadan geçmek istemiyordum ve bunun için annemden şu uzun Bir daha quidditch dükkanına girmeyeceksin nutuklarından birini dinleyeceğime emindim.Ama şu anda kafamı bunun gibi saçmalıklarla doldurmak istemiyordum.Tozlu bir rafın önünden geçerken şeker bulmuş bir çocuk gibi gülümsedim."Vay canına yeni bir cilalama takımı harika" diye mırıldandım elimi pürüzsüz kapağın üzerinde gezdirerek.Yeni çıkan bu müthiş varlığın özelliklerini okurken ellerimle hafifçe ritim tuttuğumu fark ettim ve elimde olmadan gözlerimi devirdim.Bu lanet alışkanlığı bir türlü yenemiyordum.Gözlerimi -sonunda- cilalama takımından ayırdığımda karşımda resmen Buradayım diye bağıran harika nesneyi gördüm."Tanrım bu yeni sürüm mü" diye bağırarak süpürgeye doğru koşmaya başladım.Yıllarca birbirini özleyen iki sevgilinin kavuşmasını yaşıyor gibi hissediyordum.Süpürge ve ben..Ne harika değilmi ? Hönk.Bedenimin hafifçe geriye doğru salladığını ve birşeye çarptığımı hissettim.Çarptığım yada bana çarpan sarsuk kişiliği görmek için hışımla başımı kaldırdım ve gözlerimi kısarak karşımdaki defileden fırlamış gibi görünen hatuna baktım.Ağzımdan bir sevinç nidası çıktığını duydum.Ben bu uzun kızıl kahve saçları yeşilimsi hayranı olduğum gözleri düzgün vücut hatlarını tanıyordum."Eva Lanet olası bana neden Diagon yoluna geleceğini söylemedin!?"

Konu: Geri: Quidditch Aşkı Çarş. Eyl. 29, 2010 4:27 am

"Zilyon kez dedim ve diyorum teyze,ha lunapark ha Quidditch dükkanı.İkiside çok eğlenceli.Biraz takılsam ne olacak ki!"dedi genç kız ayağını yere vurarak.
Sevdalısı olduğu cilalı süpürgeleri görmek için can atıyordu ve teyzesi dükkanın kapısında dikilerek onun süpürgelerle olan fantezisini bozuyordu.Dayanamayarak ondan beklenmeyen bir hareket yaptı.Cübbesini yukarı çekti ve dizlerinin üstüne düşerek seri bir şekilde teyzesinin bacakları arasından geçti.Bayan Aleo neye uğradığını şaşırırken arkasını dönerek genç kıza karşı bir manevra yapacak oldu ki kızın çoktan kelimeleri ağzına tıktığını farketti.
"Hadi ama seni psişik hatun!Ben cilalı süpürgelerimle fantezime devam ederken sende Bay Smith'le cilveleşirsin olur biter!Seni seviyorum...Bir saat sonra beni almayı unutma!"dedi ve teyzesinin yanağına bir öpücük kondurarak aşinası olduğu dükkana daldı.
Quidditch kokusunun her yere sindiği bu nacizane yerin havasını içine doldururken "İşte yalnızım."diye mırıldandı.Bütün o kalabalığı,yeni büyücü olanların kitap alışverişlerini,satıcıları ve ucuzcudan mal almaya çalışan insanların gürültüsünü çekmişti.Olmadığı bir insanmış gibi davranmıştı ve daha demin teyzesini başından savmak için anlamını bile bilmediği sözcükler savurmuştu etrafına.
Şimdi ise farklıydı!Yalnızken -hele ki Quidditch dükkanındaysa- kendisi gibiydi...
Rüyalarını süsleyen her Quidditch malzemesine birer birer baktı ve onları kucaklamamak için kollarını önünde birleştirdi.Her malzemeyi gözleriyle içerken "Lanet olsun Del.Neredesin seni angut!"diye geçirdi içinden.En yakın arkadaşı Delmira'yla her zaman gelirlerdi buraya...En kaliteli malzemeyi seçer ve vakitlerinin çoğunu burada geçirirlerdi.
Gözleriyle malzemeleri tararken arka rafta ve en güzel köşede duran şey dikkatini çekti.Gözlerini kırpıştırarak süpürgeye bakarken özlemle bir iç koy verdi ve "Ah sevgilim.Güneşin güzelliği sönük kalıyor yanında!"diye mırıldandı.Süpürgeye doğru koşarken sevinçten "Ben ve sen bebeğim,ben ve sen!"dememek için kendini zor tutuyordu.
Tam köşeyi dönüp süpürgesini ellerinin arasına alacaktı ki onun yerine başka bir şeye tosladığını farketti.Geri tökezlerken hangi angutun ona çarptığını merak ediyordu!Kim ona çarptıysa hakkını vermeliydi.Başına fena halde bir ağrı girerken cılız ve sevinç dolu bir tınlama duydu.
"Eva Lanet olası bana neden Diagon yoluna geleceğini söylemedin!?"
Aman Tanrım.Bu sesi tanıyordu.Genç kız hemen başını kaldırdı ve ne halde olduğunu unutarak aşinası olduğu tapılası hatunun boynuna atladı.Bir yandan sarı kuşunun çilekli saç kokusunu içine çekerken bir yandanda "Merlin'in donu Del!Mektuplarımız hemen ulaşabiliyormuş gibi konuşuyorsun!"diye mırıldanıyordu.Geri çekilerek kızın içini eriten gözlerine baktı ve içinden "Bu gözleri özlemişim..."diye geçirdi.

Konu: Geri: Quidditch Aşkı Çarş. Eyl. 29, 2010 5:08 am

Eva sıkı sıkı bana sarılırken onun hiçbir çiçekte koklamadığım o müthiş kokusunu içime çektim ve tüm yazın stresinin bir anda kaybolduğunu farkettim.En iyi arkadaşım buradaydı işte tam karşımda.Sanki yüzyıllardır görüşmemişiz gibi kucakladık birbirimizi.Sıkı sıkı sanki hiç bırakmayacakmış gibi.İşin duygusal kısmı bitince Evanında benim gibi rahatlamış olduğunu fark ettim."Merlin'in donu Del!Mektuplarımız hemen ulaşabiliyormuş gibi konuşuyorsun!"dedi Eva.Onun ne kadar özlediğimi bir kere daha farkedince hafifçe kıkırdadım.Eva hafifçe geri çekildi ve doyasıyla gözlerime baktı.Onun ne düşündüğünü anlamak hiçte zor değildi en azından benim için.Bende aynı şefkat ve özlemle onun gözlerine baktım ve kendimi ormanın derinliklerine inmiş kadar huzurlu hissettim.Evaya kocaman bir gülümsemeyle baktım."PofudukFuFum hiçbir zaman gecikmez senin baykuşunun son kullanma tarihi bayaa bi geçti Jen.Abella gelse daha makbule geçerdi" dedim gülerek.Abella Eva'nın köpeğiydi ve hayatımda gördüğüm en şirin hayvanlar listeme girmeyi başarmıştı.Jen'in koluna girerek ikimizinde çarpışmadan önce ortak amacımız olan süpürgeye doğru yürümeye başladım."Yazın nasıldı?" dedim dudağımı ısırarak.Bunu onu kızdırmak için söylüyordum çünkü Jen tüm yaz boyunca dırdır etmiş görüşemediğimizden yakınmıştı.Aslında benimde ondan bir farkım yoktu ama yeni sömestır başladığı için acayip derecede seviniyordum.Ravenclaw ortak salonundaki işlemeleri o hafif gıcırdayan rahat koltukta uyumayı gece Eva ile buluşmak için kuralları çiğnemeyi derslerde gırgır şamata yapmayı herşeyi öyle çok özlemiştim ki.Jen benim için bunların birer temsili gibiydi.Tüm hogwarts anılarım onu görünce yeniden canlanıyordu sanki.Hafifçe iç geçirerek Evaya baktım.Onunda okulu benim kadar özlediğine emindim.Sonuçta biz belalı ikiliydik.Binalarımızın farklı olması bizi pek kasmıyordu.Her durumda neye mal olursa olsun gece buluşmaları en önemli adetlerimizdendi.Hogwarts anılarımdan koptuğumda müthiş yeni sürüm süpürgenin önünde dikiliyorduk."Aman Tanrım şu bebeğe bakarmısın?" dedim hayranlıkla.

Konu: Geri: Quidditch Aşkı C.tesi Ekim 02, 2010 4:08 am

Del,kıza gözleriyle 'Seni anlıyorum ve bende aynılarını yaşıyorum' mesajları atarken yüzüne büyük bir gülümseme yayıldı."PofudukFuFum hiçbir zaman gecikmez senin baykuşunun son kullanma tarihi bayaa bi geçti Jen.Abella gelse daha makbule geçerdi" dedi gülümsemesi iki kat daha artarak.Eva içinden Appa'ya sövsede yinede ona kıyamadığını anladı.Evet,haklıydı.Son kullanma tarihi geçmişti ve Appa Eva gibi sakardı.Ama o kadar güzel ve alışılacak bir hayvandı ki sakarlıklarına rağmen ondan kopmak mümkün değildi...
Delmira Eva'nın koluna girerken Eva hala sevdalısı oldukları süpürgenin biraz ötesinde dikildiklerini farketti.Süpürgeye doğru yürürlerken Delmira'nın "Yazın nasıldı?"diye sorduğunu duydu.Ona 'Yazım nasıldı mı?Seni göremedim sence nasıl olabilir!!'diye bağırmak istiyordu fakat cesaretinin sökmediği tek kişi ruh ikizi Del'di.Onunda kendisinden bir farkı olmadığını biliyordu aslında.Ah lütfen ama...Yüzyıldır birbirlerini görmemiş gibi sarılmalar,iç çekişler!Bunlar özlem çağrılarıydı ve iki kız Hogwarts'ta bunun acısını kesinlikle çıkaracaklardı.
Hogwarts...Eva'nın yuvası bellediği yegane yer.Kendini ait hissettiği tek şeydi belkide.Delmira'yla yatakhaneden kaçıp geceleri buluşmayı,kırmızılarla bürülü ortak salonda Gryffindor'un gözdesi olmayı,uykuları kaçınca Leona'yla birbirlerine anlattıkları o korkunç hikayeleri herşeyi ama herşeyi özlemişti.Hatta Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenini bile özlemişti!Alo,KSKS öğretmeninin acaip karanlık bir yanı var?Pekala ben sarı bir civcivim havalarında dolaşmadığı kesin...
Eva,anıların güzelliğiyle sarmalanırken Delmira çoktan gözlerini son model cilalı süpürgesine dikmişti.Hayranlıkla "Aman Tanrım şu bebeğe bakarmısın?" demesi ise bunun bariz bir ispatıydı.Anılarından uyanan kız bakışlarını arkadaşından çekerek süpürgeye dikti.Ağzı bir karış açılırken "Ah sen dünyanın 7 harikasından biri olmasın..."diye mırıldandı.Gözleriyle süpürgenin özelliklerine tararken her özelliği görüşünde "Aman Tanrım,Aman Tanrım!"diye mırıldanıyordu.Arkadaşı da onunla aynı durumdaydı fakat süpürgeye o kadar bağlanmışken bunu gözleriyle görmesi mümkün değildi.
Sonunda(!) gözlerini süpürgeden ayırabildiğinde ve ağzının suyu akmadan kapatabildiğinde Delmira'ya döndü ve "Bu arada yazım güzeldi.Tam tamına sıkıntıdan bir zilyon kitap okudum!Teyzemin dırdırını çekmekte bunların cabasıydı.Ama iyi yanlarıda vardı.Rüyalarım artık gelmemeye başladı!"dedi sevinçle.Rüyalar -yani daha doğrusu kabuslar- artık o kadar sık onu ziyaret etmiyorlardı.Eskiden her akşam hep aynı rüyayı görüyor ve her akşam aynı saatte ve hatta aynı dakikada uyanıyordu.Bazen çığlıklara boğularak bazense hıçkırıklara.Ama yinede görüyordu.
Şimdi ise tam tersiydi!Rüyalarını yendiğini düşünüyordu ve bunun sebebi kesinlikle cesaretinden dolayı kaynaklanıyordu.O güçlü ve cesur bir kızdı ama içini kim bilebilirdi ki?
Delmira'nın cevap vermediğini farkedince kıkırdayarak "Pekala,şok geçiriyorsun sanırım!Senin yazın nasıldı!?"diye sordu.

Konu: Geri: Quidditch Aşkı Paz Ara. 05, 2010 9:34 pm

*İstek üzerine başlık kilit.