Ophelia Damned

Konu: Ophelia Damned Paz Ağus. 22, 2010 5:33 am

Başvuran Kişinin;

Adı: Gamze
Yaşı:16

Karakterin;

Tam Adı: Ophelia Damned
Özellikleri:Sakindir. Fakat sinirlendiği zaman aşırı kıırıcı olabilir.
Fiziksel Özellikleriniz(Anlatımla aktarın!):

~Sorular:

I. Bir büyücü olsaydın yapacağın ilk büyü hangisi olurdu?Nedenleriyle birlikte açıklar mısın?

-Conjunctivitis. Bir ejdarhayı devirmenin tek yolu.

II. Bir büyücü olarak yapmayı en çok sevdiğin şey nedir?

-Büyü yapmak olsa gerek.

III. Büyücü deyince aklına gelen ilk üç özelliği yazar mısın?

- Büyü yapabilen, bilge, korkusuz.

IV.Arkadaşınla
birlikte yasak ormandasın.Karşınıza son derece kızgın bir orman
yaratığı çıktı ve arkadaşına saldırdı.Ne yapardın?Ayrıntılarıyla açıklar
mısın?

-Çok zor bir durum. En aptalca bir şeyde ikimiz de zarar görebiliriz. O yüzden olabildiğince canavarın dikkatini kendi üzerimden ve arkadaşımın üzerinden ayırırdım. Mesela taş ile. Sonra da hızlı koşarak onu kurtarırdım.

V.Sana göre Quidditch'teki 3 altın kural?

-Dikkat, denge, özveri

Örnek Rp:
- En az beş satır olmalıdır.

''İzin verir misiniz? Geçebilir miyim?'' Neredeyse bütün öğrenciler buradaydı. Hepsi bu sokağa doluşmuştu sanki. Jessica'nın gözüne o kadar kalabalık görünüyordu ki. İnsanların ne işi vardı burada, bu sıcakta. Herkes üstüne üstüne geliyordu küçük cadının. Olmayan klostrofobisi ona rahat vermiyordu. Alnından damla damla terler akıyor ve giydiği önü açık t-shirt bile onu daraltıyordu. Üstünde ki t-shirtün yakasını çekiştirmeye başladı. ''İzin verirseniz geçmek istiyorum.'' Bunu neredeyse duyulmayan bir sesle söylemişti. ''Pardon çekilebilir misiniz?'' Artık bağırmaya başlıyordu. Önüne düşen saçları alnına yapışıyordu. Bir adım daha atmıştı şimdi. Zaten o kadar yavaş hareket ediyordu ki, saatte bir adım. Yanından geçen adamın Jessica'ya çarpması ve bir özür bile dilememiş olması da cabasıydı. Sinirlenmeye başlayan genç kızın birden midesi büküldü. Ağzında acı safra tadı vardı. Boğazını yakıyordu bu tat. Vazgeçti yavaş olmaktan ve insanlara saygı göstermekten. Zaten oyalanırsa ne kadar kibar olmaya çalışırsa çalışsın herkes ona sinirlenecekti. Doğal olarak kim ayağına kusan birine sevgi ile bakabilirdi ki. İnsanlardan destek alarak çıkmaya çalışıyordu o kalabalığın arasından. Bir kaç kişi bu temastan rahatsız olsa da, öfkeli bakışlarını kızın suratına dikseler de genç cadıyı görünce bir şey demekten vazgeçmişlerdi. Ama kıza yardım etmek de değildi dertleri. Sadece bir an önce- kusmadan - buradan çekip gitmesini istiyorlardı. Sanki Jessica farklı bir şey istiyordu.

Koşa koşa açıklık alana varan kız hemen müsait bir alan aramaya başladı. Ama bir sokağın ortasında nasıl bir alan bulabilirdi ki. Çöp kutuları dışında. Ama burası Paris'ti. Kimse sokakta elinde çöp ile gezmezdi. Gezse bile geçenler büyücüydü ve bunu büyüyle hallederlerdi. İroniye bak diye söylendi. Kimse yere çöp atmaz ama birbirinin üzerine çıkınca özür dileme girişiminde bile bulunmaz. Derin derin nefesler alıyor, bu sayede normale dönmeye çalışıyordu. Ama güneş tüm ateşini kızın üstüne salıyordu ve kız fenalık geçirme üzereydi. Neden dışarı çıkmıştı ki. Şimdi kapalı bir alana girmek istiyordu. Kimsenin olmadığı kapalı bir alan. Böylece o yer ona yeteri kadar geniş görünürdü. Kimse kimseyle temas etmek zorunda kalmazdı. Artık müsait bir yer değil sadece yer arıyordu. Bir bina gözüne çarptı. Binanın giriş kısmında bir çimenlik vardı. Orası sanrım iyi bir yer olurdu kusmak için. İçinden gelen kahkahaları bastırdı çünkü biliyordu ki ağzını açtığı anda hiç de hoş olmayan şeyler çıkacaktı ağzından. Koşa koşa oraya gitti. Hemen dizlerinin üzerine çöktü. Çim daha yeni sulanmıştı, pantolonunun altından hissedebiliyordu yaşlığı. Saçlarını geriye doğru tuttu ve öğürmeye başladı. İğrençti kabul ediyordu ama o hayatının belli dönemlerinde bunu hep yaşardı. Öğürdükçe midesi tekrar bulanıyor ve yine öğürüyordu. Bu böyle döngü şeklinde giderdi. Bir yerden sonra durması gerekirdi. Midesi tamamen boşalıncaya kadar. Allahtan ki bu sabah kahvaltıyı az etmişti. Yoksa her zamanki gibi açlığı üstünde olsaydı şimdi güneşin altında bu çileyi daha fazla çekiyor olacaktı. Bittiğine kanaat getirdikten sonra başını kaldırdı etrafına bakındı. Biri gördü mü diye. ''Ah anne bana öğrettiğin şeye bak. Kibarlık. Burada yaşadığım soruna rağmen bu insanların huzurunu kaçırdı mı diye merak ediyorum.'' Başını biraz daha kaldırdı ve işte oradaydı. Ona bakıyordu mavi saydam gözler.

Konu: Geri: Ophelia Damned Paz Ağus. 22, 2010 5:55 am

Gryffindor! IV. Sınıf!

» O P H E L İ A.damned
» Miss Damned Arıyor...